Psychodeliki to grupa materiałów psychoaktywnych, które uzyskują przemiany w percepcji, nastroju oraz świadomości. Należą do nich m.in. LSD, psylocybina, DMT, meskalina i ketamina. Ich działanie polega na wpływie na działalność systemu nerwowego, w szczególności na sensorach serotoninowych. Psychodeliki są niejednokrotnie kojarzone z ruchem hipisowskim oraz subkulturami z lat 60. XX wieku, jednakże ich stosowanie w postanowieniach terapeutycznych zaczęło się już w latach 50. XX wieku.

W ostatnich latach, pragnienie psychodelikami powiększyło się w związku z pojawieniem się badań naukowych, które sugerują, że mogą one mieć potencjalne zastosowanie w terapii niektórych zaburzeń umysłowych, takich jak smętek, lęk czy PTSD – Amanita Muscaria. Psychodeliki, w przeciwieństwie do różnych substancji psychoaktywnych, nie prowadzą do uzależnienia i nie są jadowite dla organizmu w dawkach terapeutycznych. Ich stosowanie wymaga jednak ostrożności i dobrej opieki medycznej, ze względu na możliwe niepożądane skutki uboczne, takie jak lęk, dezorientacja, a w ekstremalnych wypadkach nawet psychozy.

Terapia psychodeliczna, mieniona także psychoterapią z funkcją surowców psychodelicznych, polega na podaniu pacjentowi psychodeliku w kontrolowanych przesłankach klinicznych, pod opieką doświadczonych terapeutów. W trakcie terapii pacjent doznaje intensywne doznania, które mogą pomóc mu w leczeniu zakłóceń umysłowych przez zwiększenie jego świadomości, otwarcie się na pionierskie perspektywy oraz odmianę sposobu rozmyślania.
+Reklama+